تعیین قدرت لنز داخل چشمی در بیماران دارای سابقه جراحی کراتوتومی شعاعی

هدف: گزارش نتایج روش‌های مختلف تعیین کراتومتری واقعی قرنیه و نیز تعیین قدرت لنز داخل چشمی (IOL) در چشم‌هایی که قبلاً تحت عمل کراتوتومی شعاعی (RK: radial keratotomy) با یا بدون کراتوتومی آستیگماتیک قرار گرفته بودند. روش پژوهش: مطالعه بر روی 10 چشم از 7 بیمار انجام شد. قدرت قرنیه از دو طریق (contact lens methods) CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی‌متری در توپوگرافی تعیین شد. سپس قدرت IOL با استفاده از 3 فرمول SRK II، SRKT و H II (Holladay II) محاسبه گردید. در جراحی آب‌مروارید، برای همه چشم‌ها، از قدرت IOL محاسبه‌شده با فرمول H II استفاده شد. سپس نتایج رفرکتیو بیماران 3 ماه بعد از عمل گزارش شد. برای مقایسه با فرمول‌های دیگر، با استفاده از این قانون که هر 5/1 دیوپتر تغییر در سطح IOL باعث 1 دیوپتر تغییر در رفرکشن بیمار در سطح عینک می‌شود؛ رفرکشن بیماران با لنزهای محاسبه‌شده به وسیله سایر فرمول‌ها تعیین گردید و با فرمول H II مقایسه شد. یافته‌ها: رفرکشن بعد از عمل در 8 چشم که از روش CLM استفاده شده بود؛ بین 00/2+ تا 00/3- دیوپتر بود. در هر دو روش CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی‌متری، میزان دوربینی بعد از جراحی آب‌مروارید با فرمول SRK II بیش‌تر از SRKT و با SRKT بیش‌تر از H II بود. هم‌چنین متوسط معادل کروی در استفاده از روش متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی‌متری در توپوگرافی با فرمول H II، 08/0 و در استفاده از روش CLM با فرمول H II، 05/0-  بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که در بیماران دارای سابقه RK، متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی‌متری در توپوگرافی به عنوان کراتومتری، از دقت قابل قبولی در مقایسه با روش CLM برخوردار است و نیز دقت فرمول H II برای تعیین قدرت IOL بعد از RK از فرمول‌های SRK II و SRKT بیش‌تر و نتایج آن به امتروپی نزدیک‌تر و قابل‌‌قبول‌تر است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1387؛ دوره 13، شماره 3: 304-295.